Mistrzostwa świata 2018. Juan Cuadrado, kolumbijski talizman

W latach 80. i 90. XX wieku z podobnym koszmarem mierzyło się wiele kolumbijskich dzieci. Wiele sierot po utracie jednego z rodziców schodziło jednak na złą ścieżkę. Wiele, ale nie Juan, któremu pomogli wujkowie. Bracia jego matki opiekowali się nim przez pięć dni w tygodniu, podczas gdy Marcela pracowała na plantacji bananów, aby utrzymać siebie i swojego syna. Syna, którego wujkowie zarazili pasją do piłki nożnej.

- Sądząc po tym, jak kopał będąc jeszcze w moim brzuchu, zaczął grać w piłkę przed narodzinami - mówi Marcela Bello Guerrero. - Kiedy był dzieckiem, jedyne o co mnie prosił, to czas na grę. Na urodziny chciał dostawać tylko buty piłkarskie, nic więcej - dodaje.

Przez miłość do futbolu Cuadrado mógł nie ukończyć szkoły podstawowej. Jak opowiada jego matka, Juan uciekał z lekcji, by pokopać chociaż kilkanaście minut. Kiedy kazała wracać mu do nauki, ten biegł z płaczem do swojej babci. "Mama mnie nie kocha, nie pozwala mi grać!" - miał wykrzykiwać.

Ostatecznie matka Cuadrado postanowiła połączyć przyjemne z pożytecznym. Zapisała go do pierwszej szkoły piłkarskiej w Necoli, gdzie warunkiem koniecznym do gry i treningu, było kontynuowanie nauki. "Neco" (pseudonim pochodzący od nazwy rodzinnej miejscowości) dość szybko wzbudził zainteresowanie skautów większych klubów, m.in. Nelsona Gallego, który ściągnął go na testy do Deportivo Cali.

Cuadrado miał zaledwie 12 lat, a już po raz drugi trafił do świata rządzonego przez bossów. Właścicielem Deportivo był bowiem "Szachista", Gilberto Rodriguez Orejuela, szef kartelu z Cali, który po śmierci Pablo Escobara przejął 80% eksportu kokainy do USA. Dziennie zarabiając 20 milionów dolarów.

W Cali zawodnik się jednak nie sprawdził, trenerzy odrzucili go przez jego mały wzrost. ""Shorty", nie dasz rady w profesjonalnej piłce" - mieli mówić piłkarzowi.

W seniorskiej drużynie Medallo, Cuadrado zadebiutował w wieku 20 lat. 30 spotkań wystarczyło mu do tego, żeby przyciągnąć zainteresowanie klubów z Europy. Najpierw sprowadzili go do siebie szefowie Udinese, gdzie na przełomie dwóch sezonów "Neco" rozegrał 30 spotkań. Później dwukrotnie był wypożyczany - do Lecce i Fiorentiny.

We Florencji wywarł tak duże wrażenie na trenerach i kibicach, że władze klubu zdecydowały się go wykupić za 20 mln euro. Łącznie, przez 2,5 roku, dla Violi pomocnik rozegrał 106 spotkań, w których strzelił 26 goli. Wówczas po raz pierwszy zaczął o nim mówić cały świat, a połowa europejskich gigantów rozpoczęła walkę o jego transfer.

Wygrała Chelsea, która zapłaciła za niego 31 mln euro. Anglia nie była jednak miejscem, w którym Cuadrado czuł się dobrze. Był przybity, smutny, stracił blask i ochotę do gry. Defensywny styl gry preferowany przez Jose Mourinho, zabił wszystkie pozytywne aspekty w wesołym Kolumbijczyku. Przyszła więc pora na zmianę...