Pierwsze obchody zorganizowano w 1992 roku z inicjatywy Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Głównym ich celem było przede wszystkim chodzi zarówno o informowanie i o przypominanie społeczeństwu o sytuacji i potrzebach niepełnosprawnych. Wiele osób po prostu nie zdaje sobie sprawy z licznych ograniczeń i utrudnień. Mam tu na myśli nie tylko bariery architektoniczne, ale również psychologiczne i społeczne. Trzeba przyznać, że sytuacja poprawia się z roku na rok, ale wciąż jest jeszcze wiele do zrobienia.
Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych to także wspaniała okazja do tego, by mówić jak ważny i potrzebny przy niepełnosprawności może być sport. Sam na co dzień nie napotykam wielu problemów związanych z moją niepełnosprawnością, ale mam przyjaciół, którzy mają zdecydowanie częściej zmagają się z ograniczeniami. Regularne uprawianie sportu buduje siłę zarówno fizyczną, jak i psychiczną - to pomaga w codziennym funkcjonowaniu.
Moim zdaniem rola sportu w życiu osób niepełnosprawnych od urodzenia oraz tych, którzy sprawność utracili w wyniku wypadku lub choroby jest niezwykle istotna. Być może pamiętacie historię mojego znajomego, który po amputacji nogi między innymi dzięki treningom szybko wrócił do aktywnego, intensywnego życia. Sport nie pozwolił mu się załamać.
Dlatego też chciałbym, żeby w dyskusjach i rozmowach zainspirowanych obchodami Międzynarodowego Dnia Osób Niepełnosprawnych jak najczęściej pojawiał się temat sportu. Na pewno tegoroczne sukcesy naszej kadry paraolimpijskiej na igrzyskach w Rio w tym pomogą.
