Kwalifikacje olimpijskie siatkarzy do Rio 2016. Pięć rzeczy po pięciu setach z Chinami: są błędy, ale jest też luz i jest wielka siła mentalna

Właśnie zagrywka miała być tym elementem, w którym nasza przewaga będzie największa. Wiadomo, że przyjęcie nie jest mocną stroną rosłych Chińczyków. Niestety, przez dwa sety ani trochę nie utrudnialiśmy im zadania. Jedynie floaty Marcina Możdżonka spełniały swoje zadanie. Po trzeciej partii w asach serwisowych nadal było 0:2, ale od seta wygranego przez nas do 16 wreszcie zagrywka była na odpowiednim poziomie. Szczególne brawa należą się tu Bartoszowi Kurkowi. Odrzuceni od siatki Chińczycy mieli problem z rozegraniem i wreszcie popełniali błędy - osiem przy sześciu naszych w trzecim secie i dziewięć przy naszych czterech w partii czwartej.

Od stanu 10:6 w trzecim secie mistrzowie świata wreszcie przejęli kontrolę nad meczem. W końcówce tej partii widzieliśmy już w poczynaniach Polaków luz świadczący, że poczuli się pewnie. Była taka akcja, kiedy Stephane Antiga wprowadził na podwyższenie bloku Dawida Konarskiego za Łomacza. Kurek zaserwował wówczas tak dobrze, że piłka wróciła na naszą stronę i trzeba było rozegrać akcję nie mając na parkiecie rozgrywającego. Zamiast bezpiecznej opcji Michał Kubiak wybrał wspaniałe dogranie do wyskakującego z drugiej linii Kurka. Punkt na 23:15 zdobyliśmy pięknie.

Swoją dominację zaznaczyliśmy też od początku czwartego seta. Czas wzięty przez rywali przy naszym prowadzeniu 11:5 w niczym im nie pomógł. Szkoda, że tak późno, ale dobrze że w ogóle lepszy zespół pokazał, że jest lepszy.

Jasne, że lepiej byłoby nie tracić w meczu z Chinami punktu, ale skoro już rewelacja tokijskich kwalifikacji urwała nam dwa sety, to spójrzmy na pozytywy tej sytuacji. Wcale ich nie brakuje. Znów pokazaliśmy charakter, podnosząc się ze stanu 0:2, znów wzrośnie morale naszego zespołu, co ma spore znaczenie w procesie budowy ekipy na igrzyska. W kontekście przyszłych bojów dobrze wygrać kolejnego tie-breaka. W Tokio graliśmy trzeciego i trzeci był dla nas zwycięski, w sumie za kadencji Antigi rozegraliśmy ich już 25, wygrywając aż 16.

Nie trzeba wyższej matematyki, by obliczać szanse naszych siatkarzy na awans do turnieju olimpijskiego. Tak naprawdę oni już są pewni gry w Rio. Po czterech kolejkach tokijskich eliminacji biało-czerwoni pozostają jedynym niepokonanym zespołem. Nawet gdyby nagle zaczęli przegrywać, nie stałaby się im krzywda. A jeśli w czwartek pokonają najsłabszą Wenezuelę, będziemy już mogli ich nazywać olimpijczykami. Należy im się to bezsprzecznie. W absurdalnie rozbudowanych kwalifikacjach mistrzowie świata rozegrali już 20 meczów, a wygrali aż 17. Brawo!