Vancouver 2010: Kowalczyk biegnie na 30 km. Oj, będzie się działo

Po zdobyciu medalu srebrnego i brązowego Polka ma szansę na pierwsze złoto. Norweżka Marit Bjorgen ma już trzy złote i jeden brązowy medal. Będzie się działo.

Czy Justyna Kowalczyk na 30 km 'pójdzie w trupa'? Zaczną ramię w ramię, narta w nartę. Kowalczyk, mistrzyni świata na tym dystansie techniką dowolną, jest jedną z faworytek. W czwartkowej sztafecie pokazała ogromną moc. Na pięciu kilometrach "dołożyła" rywalkom ponad pół minuty. To nokaut. Ale 30 km to nie pięć. Tylko 75-80 minut walki z bólem i rywalkami. - Jeśli jesteś bardzo mocna, zaczyna boleć trochę później - mówi Kowalczyk. - Słabsze ból atakuje już na trzecim kilometrze.

Polka wydaje się być bardzo mocna. Sama mówi, że jej forma jest przynajmniej o dziesięć procent lepsza niż ta sprzed roku, kiedy zdobyła dwa tytuły mistrzyni świata. Jest ostatnim biegiem podekscytowana, jakby wiedziała, że szansa na medal jest ogromna. - Już bym chciała ruszyć - mówi Kowalczyk. Bjorgen odpowiada: - Na 30 km pobiegnę najlepiej jak potrafię, ale nie wiem, czy to da mi czwarte złoto. Będzie trudno, Kowalczyk jest bardzo mocna.

Do pokonania jest sześć pięciokilometrowych pętli: trzy razy "czerwoną" i trzy razy "niebieską". Zaczynają od "czerwonej", dużo trudniejszej, z trzema podbiegami. - Będzie szansa zmęczenia rywalek - mówi trener Aleksander Wierietielny. Po "czerwonej" trasie Justyna biegła właśnie w sztafecie. - Chciałam się jej trzymać, ale nie było szans. Jak patrzę na wyniki, to wiem, czemu było to niemożliwe - uśmiechała się pod nosem Finka Virpi Kuitunen, która również znakomicie biega klasykiem. Kowalczyk przebiegła pięć kilometrów w 14 minut, czyli miała średnią prędkość ponad 20 km/godz.

W sobotę pójście na całość już od startu byłoby jednak skazaniem się na porażkę. Polka już przekonała się tutaj, co to znaczy prowadzić bieg. W starcie łączonym przez 7,5 km klasykiem długo była na czele, dyktując tempo. Rozerwała peleton, odjechała "łyżwiarkom", ale zdobyła brąz. Na finiszu wyprzedziły ją dwie rywalki.

W sobotę nie chce prowadzić biegu, ale też nie dopuści, by na metę dojechały większą grupą. Będzie się utrzymywała w czołówce. Zdaniem trenera Wierietielnego prawdziwy wyścig na 30 km zaczyna się pięć kilometrów przed metą. Tyle że wtedy wbiegną na pętlę "niebieską". Płaską, pełną zjazdów i zakrętów. Tam wszystko się rozstrzygnie.

Niewiadomą jest pogoda. - Nie chcę loterii ze smarowaniem nart - mówi Kowalczyk. Loteria będzie, jeśli w temperaturze około zera stopni będzie padał śnieg, zasypując tory. Wtedy ciężko dobrać takie smary, by trzymały na podbiegach i mknęły na zjazdach. Ale Kowalczyk ma wybitnych specjalistów - widać to było w sztafecie. Jej narty mknęły do mety kapitalnie.

Oby tak w sobotę. Czy od dziś Wojciech Fortuna nie będzie już jedynym polskim zimowym mistrzem olimpijskim? A Justyna wywalczy trzy medale w Vancouver? Każdy inny - do wyboru do koloru.

Starty Justyny Kowalczyk na 30 km od sezonu 2005/06

24 lutego 2006 (Turyn, igrzyska olimpijskie, styl dowolny): 1. K. Neumannova (Czechy); 2. J. Czepałowa (Rosja); 3. KOWALCZYK.

11 marca 2006 (Oslo, PŚ, styl klasyczny): 1. Czepałowa; 2. Neumannova; 3. E. Sachenbacher-Stehle (Niemcy). 13. KOWALCZYK.

3 marca 2007 (MŚ w Sapporo, klasyk): 1. V. Kuitunen (Finlandia); 2. K. Stoermer-Steira (Norwegia); 3. T. Johaug (Norwegia). KOWALCZYK nie ukończyła biegu.

17 marca 2007 (Oslo, PŚ, klasyk): 1. A-K. Saarinen (Finlandia); 2. Kuitunen (Finlandia); 3. P. Majdić (Słowenia). KOWALCZYK nie ukończyła biegu.

8 marca 2008 (Oslo, PŚ, styl dowolny): 1. W. Szewczenko (Ukraina); 2. C. Kalla (Szwecja); 3. C. Nystad (Niemcy). KOWALCZYK nie ukończyła biegu.

28 lutego 2009 (Liberec, MŚ, styl dowolny): 1. KOWALCZYK; 2. J. Miedwiediewa (Rosja); 3. Szewczenko.

14 marca 2009 (Trondheim, PŚ, klasyk): 1. P. Majdić; 2. KOWALCZYK; 3. M. Ishida (Japonia).

Typują bukmacherzy

Źródło: bwin.com