Kto faworytem meczu Hiszpania - Włochy? Porównujemy pierwsze jedenastki

Dwaj najlepsi obecnie bramkarze globu. Niezwykle utytułowani, mają w swojej kolekcji wiele tytułów mistrza kraju, Puchar Europy (Casillas - zdjęcie u góry), Puchar UEFA (Buffon), a przede wszystkim tytuły mistrzów świata (Włochy w 2006, Hiszpania w 2010 r.). Obaj od lat są pewnymi punktami swoich drużyn, błędy popełniają rzadko, często za to popisują się pewnymi i efektownymi interwencjami. W niedzielę każdy z nich może zostać bohaterem meczu.

Hiszpan (zdjęcie u góry, z lewej) to jeden z filarów defensywy Realu Madryt, która w minionym sezonie nie miała sobie równych w lidze hiszpańskiej i straciła najmniej bramek. Z kolei Maggio (zdjęcie poniżej, z lewej) to nominalny pomocnik, ale ostatnio coraz częściej wycofywany jest do defensywy. Spisuje się nieźle, z Napoli zajął w Serie A wysokie, piąte miejsce i zawędrował do 1/8 finału Ligi Mistrzów, gdzie przeszkodą nie do pokonania okazał się późniejszy triumfator, Chelsea Londyn. Koniec końców, solidność z błyskiem przegrywa, więc na tej pozycji przewagę mają Hiszpanie.

Wydawałoby się, że w starciu mistrza świata i Europy, a także filaru defensywy wielkiej Barcelony, nikt nie może stawać w szranki. Pique  (zdjęcie u góry) w minionym sezonie delikatnie jednak obniżył loty, a na Euro nie będzie miał obok siebie Puyola, z którym rozumie się wręcz telepatycznie. Za to Bonucci cały sezon występował razem z Chiellinim w Juventusie, a dowodzona przez nich defensywa była najszczelniejszą we wciąż bardzo mocnej Serie A. Nieoczekiwanie przewaga Włoch.

Alba (zdjęcie u góry, z prawej) to jedyny zawodnik w linii defensywnej La Roja, który nie gra ani w Realu Madryt, ani w Barcelonie. Był jednak ważnym ogniwem Valencii, zespołu, który uplasował się na trzecim miejscu w La Liga. Do reprezentacji z kolei po dłuższej przerwie wrócił jesienią i spisuje się w niej rewelacyjnie. Jedna stracona bramka w pięciu meczach mówi sama za siebie. Balzaretti (zdjęcie poniżej, drugi z prawej) z kolei w lidze także gra często, ale już nie tak efektywnie. Palermo z nim w składzie zajęło dopiero 16. miejsce w Serie A, a w całych rozgrywkach straciło aż 62 gole. Na tej pozycji przewaga Hiszpanów jest więc wyraźna.

Fabregas (zdjęcie u góry, z prawej) po przenosinach z Arsenalu Londyn do Barcelony przestał być gwiazdą pierwszej wielkości, a stał się jedną z wielu. Nowa rola (i nierzadko ławka rezerwowych) wcale go jednak nie przeraziła. Gdy już pojawia się na murawie, widać gołym okiem, że ze swojej klasy nie stracił nic. Z kolei Cassano (zdjęcie poniżej) na mistrzostwach mógł w ogóle nie wystąpić. Pół roku temu doznał udaru mózgu, miał problemy ze wzrokiem i z mówieniem. Do zdrowia wrócił jednak nadspodziewanie szybko, zagrał kilka meczów w Milanie i otrzymał powołanie do kadry. Jego występ na Euro to jednak niewiadoma, zatem tutaj także moc po stronie Hiszpanii.

Hiszpan (zdjęcie u góry, z lewej) długo był niedoceniany, ale taka to już rola zawodników od czarnej roboty. Na boisku ich nie widać, ale wkład w wyniki drużyny mają niebagatelny. Podobnie jest z De Rossim, który jeszcze w trakcie kariery został legendą AS Roma. I choć rzymianie sezon mieli średni (7. miejsce), to De Rossi jak zwykle należał do najpewniejszych punktów drużyny. Kto lepszy? Nikt, sprawiedliwy remis.

Tutaj niespodzianki być nie może. Iniesta (zdjęcie u góry) to absolutna światowa czołówka, dyrygent kompletny, finezją zachwycający, a umiejętnościami czysto piłkarskimi powalający na kolana. Bez niego nie byłoby ani tytułów dla Hiszpanii, ani dla Barcelony. A ma za sobą kolejny świetny sezon. A Marchisio (zdjęcie poniżej, niebieski strój)? Cóż, także ma za sobą świetny sezon, w niepokonanym przecież Juventusie. Ale to nie ta klasa, co Iniesty.

Pojedynek dwóch doświadczonych i zasłużonych piłce ofensywnych pomocników nie ma wyraźnego faworyta. Xavi (zdjęcie u góry, po prawej) to oczywiście jeden z najgenialniejszych playmakerów w historii piłki, niezwykle utytułowany, tak w Barcelonie, jak i w La Roja. Ale Pirlo także trwale zapisał się w świadomości kibiców na całym świecie. Z Milanem dwukrotnie sięgnął po Puchar Mistrzów, wielokrotnie zdobywał prymat w kraju. Ostatni w poprzednim sezonie, gdy niespodziewanie przeniósł się do Juventusu i był jednym z głównych autorów tego triumfu. Remis, ale ze wskazaniem na Hiszpanów.

Od dawna panuje przekonanie, że filigranowi i techniczni Hiszpanie nie nadają się do pełnej fizycznej i taktycznej gry w angielskiej Premier League. Silva zaprzecza jednak tej tezie w najlepszy sposób, był jednym z liderów Manchesteru City, który zdobył mistrzostwo po raz pierwszy od 34 lat. Z kolei Thiago Motta (zdjęcie poniżej, nr 13) to doświadczony zawodnik, który w kadrze zadebiutował w 2011 r. Jest włoskim farbowanym lisem gdyż urodził się w Brazylii i grał nawet w tamtejszej młodzieżówce. Przez wiele lat grał w lidze włoskiej, ale w ostatnim sezonie reprezentował barwy francuskiego PSG. To typowy piłkarski rzemieślnik, a zatem: ponownie przewaga Hiszpanów.

Kto zastąpi w pierwszej jedenastce  kontuzjowanego Davida Villę? To była jedna z największych hiszpańskich zagadek przed Euro 2012. Ostatecznie wszystko wskazuje na to, że na szpicy zagra Torres (zdjęcie u góry, z lewej), który co prawda ma za sobą bardzo przeciętny sezon w Chelsea - zdobył raptem 11 goli w 49 meczach - ale w reprezentacji zazwyczaj nie zawodzi. Po drugiej stronie Balotelli, czyli niepokorny furiat o gigantycznym potencjale, ale z zupełnie niepoukładaną głową. Tak jak może zostać królem Euro, tak może być też antybohaterem. W pojedynku napastników remis ze wskazaniem na Balotellego.