Narodowa klapa boksu. Marcin Najman - w pogoni za marzeniami [KOMENTARZ]

Dlaczego w mediach Najman wciąż bryluje jako znany bokser, a w ringu nie potrafi tego potwierdzić? Kilku czołowych naszych pięściarzy na czele z Krzysztofem "Diablo' Włodarczykiem, Mariuszem Wachem i Przemysławem Saletą podpisało otwarty list do mediów, aby nie nazywać Najmana "bokserem".

 - Obraźliwe komentarze Marcina Najmana na temat czołowych polskich zawodników wypaczają obraz naszego środowiska. Najman nigdy nie był i nie będzie bokserem, nigdy ciężko nie trenował, a jedyne dwie prawdziwe walki otrzymał dzięki autopromocji w tabloidach. Obie zresztą szybko przegrał (z Wawrzykiem i Pudzianowskim). Wszystkie pozostałe pojedynki Najmana odbyły się z opłaconymi przez niego przeciwnikami, a jedyny z nich, który miał więcej zwycięstw niż porażek, urodził się w 1960 roku! - apelowali sportowcy.

Co ciekawe, później Wach chyba zmienił zdanie, bo gdy Najman, już jako organizator gali, zaproponował mu walkę na Narodowym, to Wiking ofertę przyjął. Choć i tak ostatecznie nie wystąpił na piątkowej gali, ale o tym za chwilę.

Pozycja Najmana w środowisku zaczynała tracić na znaczeniu, ale jego nazwisko ciągle mogło się dobrze sprzedać. Martin Lewandowski i Maciej Kawulski, właściciele KSW, świetnie to rozumieli. Zaproponowali mu walkę w MMA z Mariuszem Pudzianowskim. Ponad 6 milionów Polaków widziało jak najsilniejszy człowiek świata bezlitośnie tłucze Najmana.

Mariusz "Pudzian" Pudzianowski vs Marcin "El Testosteron" Najman from Lucas Cage on Vimeo.

Ale pięściarz z Częstochowy się nie poddał. Głównie zarabiał jako dostarczyciel zwycięstw rywalom, często w groteskowych warunkach. Choć walka z  Robertem "Hardkorowym Koksem" Burneiką trwała dłużej niż Pudzianem, to zakończyła się w ten sam sposób.

W międzyczasie Najman przegrał także dwie walki z Przemysławem Saletą (raz w MMA, raz w kickboxingu).

Najman się jednak nie zrażał. Zaczął staranniej dobierać rywali. Zorganizował sobie nawet walkę o pas mistrza Europy w kickboxingu (niszowej) federacji WKN. "Pojedynek" pokazuje jaki to był poziom.
 
"El Testosteron"  uznał, że lepiej niż bić się na galach, jest na nich zarabiać. Po kilkunastu mniejszych imprezach porwał się z motyką na słońce, chciał wypełnić PGE Narodowy organizując tam Narodową Galę Boksu.

Na wstępie trzeba zaznaczyć, że zapełnienie 58 tysięcznego obiektu na inne wydarzenia niż mecze piłkarskiej reprezentacji Polski jest dużym osiągnięciem. Tak było w przypadku KSW, które w maju 2017 roku zorganizowało tam galę, gdzie oprócz prawdziwych sportowców, walczyli celebryci jak Popek i Koksu. Bez nich Narodowy świeciłby pustkami.

Najman uznał, że też spróbuje, choć selekcjonował gości.

- https://t.co/U6Zc4io320 to Gazeta Wyborcza, tak?
- Nie. Powtarzam, są to odrębne redakcje.
- yyyy, ale to też Agora, tak?
- Tak.
- No to my nie ten, z Agorą nie ten, no nie za bardzo.
Tak wyglądał proces akredytacyjny na Narodową Galę Boksu. #NarodowaGalaBoksu

- Antoni Partum (@Partumissimo) 24 maja 2018

Oprócz  polskich bokserów, takich jak Artur Szpilka, Izu Ugonoh, Mariusz Wach, Rafał Jackiewicz, Ewa Piątkowska, chciał ściągnąć czołowego pięściarza z zagranicy, oraz znanych muzyków (Liroya, zespół Kombii i Edytę Górniak). Jeszcze w listopadzie 2017 roku  Najman mówił, że rywalem Wacha w walce wieczoru może zostać Tyson Fury, pogromca Władimira Kliczki. Ostatecznie wybór padł na Erica Molinę, czyli solidnego pięściarza, ale znacznie słabszego od ekscentrycznego Brytyjczyka, no i po dwóch porażkach z rzędu. Na kilka dni przed galą okazało się, że Molina wpadł na dopingu. Co gorsze, nie udało się znaleźć zastępstwa dla Wacha, który dowiedział się o tym na kilkanaście godzin przed planowaną imprezą.

Galę mieli uratować inni pięściarze. Problem w tym, że Fred Kassi, czyli rywal Izu Ugonoha, nie wyszedł nawet do trzeciej rundy, bo jak przyznał po walce, rozbolała go głowa.

Walka Szpilki też nie była game changerem, przeciwnik Polaka nie zaprezentował się zbyt dobrze, Szpila pewnie go pokonał, zupełnie zabrakło emocji.

Równie dużo szumu, co wokół głównych walk, było wokół pojedynku Najmana. Początkowo miał się mierzyć z Arturem Binkowskim, kontrowersyjnym pięściarzem, który najlepszy okres kariery to miał chyba w 2000 roku podczas igrzysk w Sydney, gdzie jako reprezentant Kanady (wyemigrował tam jako młody chłopak) przegrał w ćwierćfinale. Ostatecznie Binkowski został skreślony z karty walk za swoje rasistowskie wpisy na Facebooku, ale później dziwnym trafem pojawiał się i robił szum na konferencjach prasowych. Zastąpić miał go Albert "Dragon" Sosnowski, ale okazał się za drogi. 

Wybór padł na Riharda Bigisa, anonimowego pięściarza z Łotwy. Bigis nie walczył od trzech lat, a jak już się bił, to w niższych kategoriach wagowych. Pokonał tylko zawodników z ujemnym rekordem. Słowem, idealny przeciwnik dla Najmana. Rzeczywistość okazała się inna, "El Testosteron" poddał się w czwartej rundzie, skarżąc się na ból w barku...

Zaprezentuje Wam fragmenty
Uprasza się o brak szydery.
Tak wygląda cała walka #NarodowaGalaBoksu #najman pic.twitter.com/e08NQPDIqw

- Tomasz Róg (@tomekrog85) 25 maja 2018

Najbardziej kuriozalny moment gali nastąpił tuż przed walką, kiedy słynny konferansjer Michael Buffer, czyli ten sam, który zapowiadał legendarne walki np. Mike`a Tysona, wywołał do ringu Najmana.

Chyba spełniło się marzenia boksera z Częstochowy, żeby zostać zapowiedzianym przez Buffera. A, że na stadionie było tylko kilkanaście tysięcy widzów, zamiast planowych 55 tysięcy (później 30), i że się poddał ze sportowcem pokroju Bigisa, to dla Najmana chyba nieistotne. Przecież nigdy nie dbał o swoje nazwisko. Ludzie, którzy znają go prywatnie, twierdzą jednak, że wizerunek medialny Najmana nie odzwierciedla jego charakteru. Podobno jest sympatyczną osobą, a w dodatku często włącza się w akcje charytatywne.

Bilans walk Najmana:

Boks - 15 zwycięstw, 5 porażek [większość pojedynków była zakontraktowana na zaledwie cztery rundy]

MMA - 1 wygrana, 3 porażki