Boks. Jak Muhammad Ali wstrząsnął światem. Największe walki mistrza

PRZED WALKĄ:

Z powodu kłopotów z organizacją walki, która ostatecznie odbyła się w Lewiston (140 mil od Bostonu), na hali zjawiło się zaledwie 2,5 tysiąca fanów. Nigdy w historii publika na walce o mistrzostwo świata wagi ciężkiej nie była tak mała.

WALKA:

Niektórzy widzowie jeszcze nie zajęli miejsc, kiedy walka... się skończyła. Po niespełna dwóch minutach walki Ali znokautował rywala. Pytanie tylko, jak to zrobił? Bo nokautującego ciosu widać nie było. W powtórkach telewizyjnych widać ruch ręką Alego, ale i tak do dziś nokaut pozostaje kontrowersyjny. Pojawiły się podejrzenia, że walka została ustawiona.

PO WALCE:

''Phantom Punch'' (ang. cios widmo) - takim określeniem nazwała prasa cios Alego, który powalił Listona. Do historii przeszło zdjęcie, na którym Ali stoi nad rywalem i się nad nim znęca. Krzyczy: ''Wstawaj i walcz, frajerze!''. Magazyn ''Sports Illustrated'' wybrał tę fotografię na okładkę specjalnego wydania ''Century's Greatest Sports Photos''.

Po walce pojawiły się spekulacje, dlaczego Liston upadł. Jedni twierdzili, że postawił na swoją porażkę, bo miał dług u mafii. Według innych zrobił to, bo bał się, że jeśli wygra zemści się na nim wspierająca Alego organizacja Naród Islamu. Są jednak też tacy, którzy uważają, że niepozorny cios mógł naprawdę zamroczyć Listona.

PRZED WALKĄ:

W 1967 roku Ali stracił tytuł mistrza świata oraz został skazany na karę więzienia w zawieszeniu. Powodem była odmowa służby wojskowej. Pięściarz nie zgodził się na wyjazd na wojnę do Wietnamu. Mistrz świata został wykluczony z bokserskiego świata, którego nowym królem został wtedy Joe Frazier. Ali wielokrotnie prowokował swojego przyszłego rywala, mówiąc, że jest ''za brzydki, by być mistrzem'' i że jest nim tylko dlatego, że Ali nie może walczyć. Nękał też Fraziera  telefonami. Mówił: ''masz mój tytuł''. Frazier w końcu nie wytrzymał i pojechał do Białego Domu z prośbą, by Richard Nixon pozwolił Alemu wrócić do sportu. Udało się. Tak rozpoczęła się najwspanialsza trylogia w historii boksu, a pierwsza z trzech walk między pięściarzami odbyła się w Madison Square Garden. Obaj byli do tej pory niepokonani, dlatego ich starcie zostało nazwane "Walką Stulecia". Obaj otrzymali też rekordowe gaże - 2,5 miliona dolarów każdy. Walka budziła tym większe zainteresowanie, że Ali reprezentował czarnoskórą, liberalną część społeczeństwa i wszystkich tych, którzy byli przeciwko wojnie w Wietnamie. Tymczasem jeśli kibicowałeś Frazierowi byłeś reprezentantem białej, konserwatywnej Ameryki.

WALKA:

Kibice na trybunach z Woodym Allenem i Frankiem Sinatrą na czele zobaczyli kapitalną walkę, którą jednogłośnie na punkty wygrał Frazier. Kłopoty Alego rozpoczęły się pod koniec trzeciej rundy, kiedy otrzymał mocny cios na szczękę. Do tego momentu dominował, od tego momentu Frazier przejął inicjatywę. Mimo że z czasem walka dwóch wielkich gladiatorów wyrównała się to do Fraziera należało ostatnie słowo. W 15., finałowej rundzie doprowadził do nokdaunu, posłał Alego na deski, czym przypieczętował swoje zwycięstwo.

PO WALCE:

Ali nie chciał oficjalnie przyznać się do porażki. Choć przyjaciołom mówił, co innego, uznawał wynik tej walki za "decyzję białego człowieka". ''Sports Illustrated'' napisał na okładce ''Koniec legendy'.

Ali chciał rewanżu, ale doszło do niego dopiero trzy i pół roku później. W międzyczasie przegrał jeszcze jedną walkę - z Kenem Nortonem - który złamał mu szczękę. Myślał wtedy już nawet o zakończeniu kariery, ale kiedy wygrał rewanż z Nortonem, co umożliwiło mu ponowne skrzyżowanie rękawic z Frazierem, postanowił jeszcze raz oczarować swym wielkim talentem świat. I pokazać, że ''Sports Illustrated'' nie miał racji, że legenda trwa i będzie jeszcze większa.

PRZED WALKĄ:

Ali miał dwa cele - chciał zrewanżować się Frazierowi oraz, w razie zwycięstwa, otrzymać szansę ponownej walki o mistrzostwo świata. Tytuł należał wówczas do George'a Foremana, który sześciokrotnie posłał Fraziera na deski w dwóch pierwszych rundach ich pojedynku. Zanim jednak Ali znów starł się z Frazierem w ringu, doszło do konfrontacji pięściarzy w studiu telewizji ABC. Podczas oglądania poprzedniej walki Ali wypalił, że Frazier jest ignorantem skoro uważa, że wygrał pierwsze starcie. Doszło do przepychanki między zawodnikami za co obaj zostali ukarani.

WALKA:

Frazier jak zwykle zaczął walkę ospale. I pod koniec drugiej rundy został mocno uderzony prawym przez Alego. Sędzia przez pomyłkę przerwał kłopoty Fraziera i wkroczył pomiędzy pięściarzy, bo myślał, że usłyszał gong. Pozwoliło to Frazierowi przetrwać pojedynek. Dalsza jego część była wyrównana, ciosy wyprowadzał raz jeden raz drugi, choć Ali zdawał się kontrolować wydarzenia na ringu. Ostatecznie starcie dwóch wielkich pięściarzy wygrał Ali jednogłośnie na punkty.

PO WALCE:

Dzięki tej wygranej Ali mógł stoczyć pojedynek o mistrzostwo z Foremanem. Ale nie wszyscy uznali jego zwycięstwo. Dziennikarz Red Smith z ''New York Timesa'' wyliczył, że więcej celnych ciosów zadał Frazier.

Nikt jednak nie miał wątpliwości, że wielki Ali powrócił. I że wkrótce kibiców boksu czeka jego wielkie starcie o mistrzostwo świata z Foremanem.

PRZED WALKĄ:

Promotor Don King zorganizował walkę w Kinszasie (dawniej Zair, dziś Demokratyczna Republika Konga), dlatego nazwano ją ''Rumble in the Jungle'' (ang. bijatyka w dżungli). Foreman był faworytem, bo rozprawił się w drugiej rundzie z Frazierem, ale i Nortonem, a obaj wcześniej wygrali z Alim. Niepokonany legitymował się rekordem 40 zwycięstw, w tym 37 przez KO...  Obaj pięściarze przygotowywali się do walki trenując w zairskich tropikach niemal całe lato.

WALKA:

Cóż, tę walkę, po prostu trzeba zobaczyć. Przez wielu uważana jest za największą w historii boksu. Zagadką jest styl, jaki przyjął Ali. Dopingowany przez miejscową publiczność (Zairczycy krzyczeli ''Ali bomaye!'' co znaczy ''Ali, zabij go!'')  przez siedem rund tylko się bronił i unikał nokautu, a może został zepchnięty do tak głębokiej defensywy? Faktem jest, że w końcówce ósmej odsłony wymęczonego nieskutecznymi atakami Foremana, który już stawiał wszystko na jedną kartę, zaskoczył błyskawiczną akcją i znokautował w wielkim stylu.

PO WALCE:

Późniejsze relacje uwiarygadniają wersję, która głosi genialną taktykę Alego. W szóstej rundzie nowy-stary mistrz miał prowokować rywala. Mówić: ''Podobno potrafisz uderzyć George''. A po przyjęciu mocnego ciosu miał stwierdzić: ''Tylko na tyle cię stać?''. Walka była szeroko opisywana, miała duży wpływ na kulturę popularną, powstało sporo piosenek zainspirowanych tym wydarzeniem oraz oscarowy dokument ''Kiedy byliśmy królami''.

Co ciekawe główni aktorzy tego pojedynku zostali później przyjaciółmi. W 1996 roku podczas ceremonii rozdawania Oscarów Foreman pomógł schorowanemu Alemu przejść po schodach na scenę.

PRZED WALKĄ:

Don King zadowolony z sukcesu, jakim była poprzednia walka, zorganizował kolejną w egzotycznym miejscu, na Filipinach. ''Thriller w Manili'' z udziałem Alego i Fraziera zaplanowano na godzinę 10.45, żeby w Stanach rozpoczęła się transmisja TV w czasie największej oglądalności. Dlatego pięściarze w pękającej w szwach arenie pokrytej tylko cienkim dachem musieli walczyć przy morderczym upale 40 stopni Celsjusza.

WALKA:

Była to najbardziej brutalna z trzech walk między Alim i Frazierem. To nie był zwykły pojedynek, tu pięściarze otarli się o śmierć. Siłą woli słaniali się po ringu, zadając ciosy marzyli o końcu tej bitwy. Frazier pod koniec nic nie widział. Jedno oko - jak później przyznał - zawsze miał niesprawne, drugie natomiast było bardzo mocno obite. W przerwie między 14. a 15. rundą w narożnikach doszło do dramatycznych wydarzeń. Ali powiedział Dundee'emu, że to koniec, że już nie może walczyć, żeby rozwiązał mu rękawice (zastanawiał się już nad tym po 10 rundzie). W tym samym jednak czasie trener Fraziera patrząc na swojego podopiecznego postanowił poddać walkę. Mimo protestów zawodnika została ona przerwana. ''Gdyby Frazier się nie poddał, ja bym to zrobił. Ubiegł mnie. Nie byłem już w stanie walczyć'' - przyznał potem Ali.

PO WALCE:

Świat zachwycił się postawą pięściarzy, a ich starcia ukoronowane dramatycznym ''Thrillerem w Manili'' uważa się powszechnie za jedną z największych rywalizacji w historii sportu. Lata po walce Frazier przyznał, że rację mieli trenerzy, że faktycznie mógł wtedy umrzeć na ringu.

Tymczasem lekarz Alego dr Ferdie Pacheco stwierdził: - Myślicie, że Ali po tej walce wrócił do domu i zjadł lody czekoladowe? Był bliski śmierci! Właśnie wtedy zaczęły się jego neurologiczne problemy.

- Bóg dał mi cho­robę, by przy­pom­nieć mi, że nie jes­tem nu­merem je­den. On jest - powiedział kilka lata temu Ali.